Dienstrit met ongeplande tussenstop (Schoonebeek 1956)
Dagelijks om 9.00 uur reed de man met de ‘koffie-wagen’ langs alle werkplaatsen op het NAM-complex in Schoonebeek en leverde daar één of twee grote metalen koffieketels af. Iedereen had dan rondom in de werkplaats een zitplaats gevonden op een houten bankje, een kist of een gereedschapstas voor een korte pauze met koffie en een hap uit een broodtrommel. Er was altijd wel wat nieuws te vertellen, met een grap en grol, maar de tijd was meestal veel te snel om. Stof voor een anecdote voor de koffiepauze van de volgende dag begon een uur later al met onderstaande foto.
Voor een klusje, in een NAM-bedrijfswoning in Emmen, hadden mijn leermeester en ik die ochtend vóór de pauze alle benodigde spulletjes al bij elkaar gezocht en achterop de Ford-pickup van onze baas gezet want hij zou ons vandaag brengen en halen.
Wát een luxe want normaal reden wij op transportfietsen, met al onze spullen erop en eraan, door weer en wind overal heen maar Emmen lag daarvoor te ver weg. Halverwege de rit werden wij getrakteerd op een”rijwielact voor twee personen en een zwerm bijen”; het laatste waarschijnlijk als gevolg van de hoge buitentemperatuur op deze zwoele zomerdag. Ter hoogte van Erica naderden we n.l. de achterste gelederen van een bijenzwerm die recht voor ons uit vloog en de weg als het ware volgde. In de verte naderden een paar mannen op de fiets die nog niets in de gaten hadden maar nog wel tijdig gewaarschuwd konden worden. Mijn chef bracht de auto tot stilstand en mijn collega naast mij duwde snel het portier open, sprong de auto uit en schreeuwde de mannen keihard toe; ,,…Kiek uut!, pas op!, een ZWARM…!”.
Een goed verstaander heeft maar één woord nodig, vooral als het over een zwerm (zwarm) bijen gaat, maar de mannen reageerden niet zoals wij hadden verwacht/gehoopt en het vervolg liet zich raden. Onze waarschuwing kwam te laat want de mannen begonnen even daarna al met de eerste bijen van zich af te meppen. Eerst met één arm, bijna synchroon met elkaar, maar al gauw werd het een wild ‘molenwieken’ met beide armen. De bekende vertoning van een blije kleuter op een fietsje, met; ,,…Kijk eens mama, … zonder handjes….!”, duurde maar even want de sturen van beide fietsen haakten in elkaar en de mannen kwakten op het asfalt. Op hun knieën kropen ze naar het strookje gras naast de weg en met beide handen beschermend om hun hoofd wachtten ze het overvliegen van de zwerm bijen af. Dat duurde gelukkig niet lang en ondanks de schrik in de benen, een aantal bijenprikken en een paar schaafwonden rijker, en wat stukjes vel armer was alles nog goed afgelopen. Nadat de omgeslagen fietssturen waren rechtgezet kon het duo zijn weg vervolgen. Wij wachtten hen op en vroegen waarom ze na de waarschuwing van mijn collega tóch waren doorgefietst want, ,,….Pas op, een zwarm…!!!” was toch duidelijk genoeg?! De ene man antwoordde met; ,,…Kerel!, ik dacht daj see wat is’t WARM !!!”. Wél, … dat ‘warm’ klopte zéker wel maar waarom zou je iemand zoiets op honderd meter afstand toeroepen? De logica daarvan kon ik dus even niet vatten. We namen afscheid van elkaar en iedereen ging zijns weegs. 10 Minuten later zette onze baas ons af voor de woning waar wij samen de rest van de dag even ‘vol aan de bak moesten’ zogezegd.
P.S.: BIJLAGE
Op 1 maart is de lente begonnen! Huh?, Brr! Nou ja; de meteorologische lente! Dit is reeds in 1780 vastgelegd door de internationale weerorganisatie Societas Meteorologica Palatina. De astronomische lente begint op vrijdag 20 maart (afspraak 20 of 21 mrt.)
Dus; “Spring is in the air”. Dat springen gaat mij niet meer zo goed af maar tóch ga ik het nog eens proberen want het is per slot van rekening maar 1 keer per jaar lente. Maar, … het is nu al zeker dat niet iedereen met mij mee springt!:
Om na dat gespring weer tot rust te komen: ga lekker onderuit in een luie stoel liggen luisteren naar:
Wordt vervolgd met: “In … en óp de kast”
Sinus sr.