Een héle grote ‘Kerstbal’ (dec. 1978)

Mijn maat en ik zouden dat jaar met Kerst niet thuis zijn want we moesten samen een weekje dienst draaien op het semi-onbemande platform K8-FA-1 in de Noordzee maar zouden nét vóór de jaarwisseling worden afgelost zodat we ‘Oud en Nieuw’ lekker wél thuis konden vieren. Het maakte niet uit wáár je werkte, in Den Helder in de CCK (Centrale-Controle-Kamer), op de landlocatie Middelie, of op zee; je moest óf met Kerst óf met Oud en Nieuw werken en het jaar daarop wisselde dat v.w.b. de soort feestdagen. Niet leuk om op deze feestdagen van huis te zijn maar eenmaal op je werk stond je daar niet zo bij stil.

Het werken op feestdagen werd weliswaar extra betaald, leuk voor een extraatje in het gezin, maar de Belastingdienst wist ook wel raad met jouw “Bijzondere Beloningen” 😡. Toch was je liever thuis bij (in de meeste gevallen) vrouw en kindertjes, maar oké iedereen daar wist dat het niet anders kon en eraan gewend geraakt.

Aangezien wij toen de enige bewoners van K8-FA-1 waren moesten we ook zélf voor de inwendige mens zorgen en voordat ik in de late namiddag nog een inspectierondje over het platform maakte dook mijn maat de keuken in want hij wist hoe je een magnetron moest bedienen👍. Ik mocht kiezen uit een aantal menu’s van z.g “Kant & Klaar”-diepvriesmaaltijden en na een half uurtje werd ik, via de luidsprekers van het PA-systeem, opgeroepen voor het diner naar de eetzaal te willen komen. Het eten smaakte voortreffelijk (compliment voor de kok 😉) en na de maaltijd zaten we samen naar een TV-programma te kijken.

Plotseling hoorden we een geluid dat op ons platform niet thuishoorde. We stoven naar buiten en dachten meteen aan een aanvaring door een uit het roer gelopen vissersboot, want het stormde nogal. We keken over de railingen aan stuur- en bakboord/-zijde de diepte in maar rondom ons platform was geen boot te zien. Helemaal beneden, bij de z.g. bootlanding, zagen we pas wat er écht aan de hand was. Ergens op zee was een grote, gasgevulde boei losgeslagen van zijn ankers en precies ónder ons platform beland 😳.

Door de stevige golven werd de boei heen en weer geslingerd en deze bonkte steeds opnieuw tegen de onderste staalconstructie van het platform. Dat het een gasgevulde boei was hoorden we meteen al want de grote ‘Kerstbal’ siste als een dreigende slang. De brandende lamp was er waarschijnlijk al meteen afgeslagen, waardoor de vlam gelukkig was gedoofd, maar ondanks dát bleef het voor ons een gevaarlijk ding. Want, … wát zou er gebeuren als de boei lek zou slaan en er daarbij een vonk zou ontstaan!? Er was niet veel fantasie voor nodig om te bedenken wat voor gevolgen dat zou kunnen hebben. Daarom overwogen we nog even om te proberen het gevaarte uit zijn beklemming te duwen maar waarmee? en bij dit ruwe weer!? We haasten ons naar de radiohut en namen telefonisch contact op met de geconsigneerde van onze productiedienst en kregen meteen de verwachtte opdracht ‘Insluiten en veilig stellen’ van de installatie. Nadat dat was gebeurd keken we benedendeks nog diverse keren naar onze ‘gevangene’ maar helaas, geen enkele van zijn/haar ontsnappingspogingen had succes gehad. Tot onze geruststelling was het sissen van de boei uiteindelijk bijna over maar het ‘bonken’ bleef aanhouden.

Toch zouden we de volgende dag, uit veiligheidoverwegingen, van het platform worden gehaald maar toen we die ochtend nog eens omlaag keken was de boei met stille trom vertrokken; gewoon weggedreven. Uh?! We meldden ons opnieuw aan de wal maar onze leidingevenden besloten evenwel ons beiden, na alle gebeurtenissen en een ‘spannende nacht’!, vervroegd af te lossen en een paar verse krachten (sorry pechvogels!) op te voeren om de tent weer op te starten. Tja, voor ons was het als ‘een geluk bij een (bijna) ongeluk’ want wij waren, én met Kerst én met Oud en Nieuw, gewoon thuis dankzij een héle grote Kerstbal.

Sinus sr.

* Op het Internet vond ik later deze toepasselijke foto.